Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

are humiliated

  • 1 con - temnō

        con - temnō tempsī    (-temsī), temptus (-temtus), ere, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, disregard, defy: ea, quae plerique expetunt: exercitum prae Gallicanis legionibus: paucitatem eorum, L.: paucitatem in hoste, Cu.: tuom Consilium, T.: parva ista, L.: opes, V.: mortem: Antoni gladios, Iu.: contempta fontis Iura maerens, the outrage upon, O.: lippus inungi, H.: ipsum vinci, regard as a trifle: (amplitudo animi) eminet contemnendis doloribus: contemni se putant (senes): tenuissimum quemque: nostros, Cs.: contemnēre miser, H.: Othone contempto, in defiance of, H.: se non contemnere, to have a high estimate of: nec (Batavi) tributis contemnuntur, are humiliated, Ta.: quae res illis contemnentibus pernicii fuit, N. — To slight, speak contemptuously of, disparage: Numquid habes quod contemnas? any fault to find? T.: Murenae genus: populi voces, Sic, H.—Fig., to defy, be safe from, not to fear, to make light of, disregard: (insulam) dedit contemnere ventos, i. e. sheltered, V.: contemnere ventos (vitīs) Adsuescant, V.: mediam Charybdim, Iu.

    Latin-English dictionary > con - temnō

  • 2 contemno

    con-temno (also contempno; cf. Ritschl Prol. ad Plaut. p. 103), tempsi (-temsi), temptum (-temtum), 3, v. a., to consider a person or thing as unimportant or of small value, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, defy, not to fear, etc. (very freq. in connection with irridere, despicere, non curare, pro nihilo ducere, etc.; opp.: expetere, efferre, timere, metuere, etc.; v. the foll. and cf. aspernor; fre[qacute]. and class. in prose and poetry).
    I.
    In gen.
    A.
    With things as objects:

    quodque ea, quae plerique vehementer expetunt, contemnant et pro nihilo ducant,

    Cic. Off. 1, 9, 28; id. Fin. 3, 9, 29:

    corporis voluptatem contemni et reici oportere,

    id. Off. 1, 30, 106:

    illum exercitum prae Gallicanis legionibus... magno opere contemno,

    id. Cat. 2, 3, 5:

    Romam prae suā Capuā irridebunt atque contemnent,

    id. Agr. 2, 35, 95:

    non usque eo L. Catilina rem publicam despexit atque contempsit, ut, etc.,

    id. Mur. 37, 78; cf. id. Verr. 1, 3, 9:

    quam (virtutem)... reliquā ex collatione facile est conterere atque contemnere,

    in consequence of, id. Tusc. 5, 30, 85:

    Isocrates videtur testimonio Platonis aliorum judicia debere contemnere,

    id. Or. 13, 41:

    magna sunt ea, quae dico: noli haec contemnere (= levia habere),

    esteem lightly, id. Div. in Caecil. 12, 39: nullam rem in me esse quam ille contemnat (= non timeat), nullam in se quam pertimescat, id. ib. 7, 23; cf.

    opp. metuere,

    id. Imp. Pomp. 15, 43:

    neque enim refutanda tantum, quae e contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,

    Quint. 6, 4, 10 Spald.; cf. id. 4, 1, 38 al. (cf. under II.):

    imperium meum,

    Plaut. As. 2, 4, 10:

    tuum consilium,

    Ter. Hec. 1, 2, 15:

    mea dona,

    Lucr. 1, 48:

    murmura ponti,

    id. 3, 1045:

    praeclare res humanas,

    Cic. Fam. 5, 13, 1:

    parva ista,

    Liv. 6, 41, 8:

    laborem bene dicendi,

    Quint. 1, prooem. 14:

    metum jurisjurandi,

    id. 5, 6, 3:

    populi voces,

    Hor. S. 1, 1, 65:

    honores,

    id. ib. 2, 7, 85:

    cantus Apollineos prae se,

    Ov. M. 11, 155:

    Antoni gladios potuit contemnere (Cicero),

    Juv. 10, 123:

    paucitatem in hoste,

    Curt. 3, 3, 28.— Poet.:

    nullas illa suis contemnet fletibus aras,

    neglect, leave unvisited, Prop. 1, 4, 23. —
    (β).
    With inf.:

    non contemnas lippus inungi,

    Hor. Ep. 1, 1, 29; so,

    coronari Olympia,

    id. ib. 1, 1, 50:

    mori,

    Sen. Phoen. 197. —
    (γ).
    Absol.:

    ut irascatur judex... faveat, contemnat,

    Cic. Or. 38, 131; cf. Quint. 9, 1, 23.—
    (δ).
    In part. fut. pass.:

    quae (amplitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus,

    Cic. Tusc. 2, 26, 64:

    documenta in contemnendis animalibus,

    despicable, contemptible, Plin. 8, 29, 43, § 104. —Esp. freq. with a negative:

    (orationes) non contemnendae saneque tolerabiles,

    Cic. Brut. 79, 273; cf. under II.—
    b.
    Poet., of things as subjects, to defy, be safe from, not to fear, to make light of:

    adamantina saxa ictus contemnere sueta,

    Lucr. 2, 448; cf. id. 5, 380; 5, 1216; Tib. 1, 3, 37:

    contemnere ventos, of the island of Delos, because protected from the winds by the surrounding islands,

    Verg. A. 3, 77; cf. id. G. 2, 360:

    contemnunt mediam temeraria lina Charybdim,

    Juv. 5, 102.—
    B.
    With personal objects: a te contemni ac despici ac pro nihilo haberi senatum volunt, Cic. Fragm. ap. Non. p. 436, 27:

    contemni se putant (senes), despici, illudi,

    id. Sen. 18, 65; id. Off. 2, 10, 36:

    omnes istos deridete atque contemnite,

    id. de Or. 3, 14, 54; Sall. H. 1, 41, 24 Dietsch; Liv. 22, 39, 20; Quint. 6, 2, 3:

    contemnere miser,

    Hor. S. 2, 3, 14 et saep. —Se contemnere, to put a small value upon one's self, to have an humble or low opinion of one's self. (opp.:

    sibi satisplacere),

    Plaut. Trin. 2, 2, 41; id. Mil. 4, 6, 21; and inversely: se non contemnere, to have a high regard for or estimate of one's self, Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9:

    nec (Batavi) tributis contemnuntur,

    are humiliated, Tac. G. 29.—
    (β).
    Absol.:

    quae res illis contemnentibus perniciei fuit,

    Nep. Thras. 2, 2.—
    b.
    In part. fut. pass.:

    ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo,

    Cic. Brut. 77, 269; 13, 51; id. Or. 69, 231:

    copiae neque numero neque genere hominum contemnendae,

    Caes. B. C. 3, 110:

    manus,

    i. e. considerable, Suet. Tib. 25.—
    II.
    Esp., to slight, speak contemptuously of, disparage:

    contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,

    Cic. Mur. 7, 15; id. de Or. 1, 17, 75; 3, 16, 59: populi contemnere voces, Sic. Hor. S. 1, 1, 65.—Hence, contemptus ( - temtus), a, um, P. a., despised, despicable, contemptible, vile, abject (class.):

    comtemptus et abjectus homo,

    Cic. Agr. 2, 34, 93:

    contempta ac sordida vita,

    id. Planc. 5, 12:

    a vili contemptoque,

    Quint. 6, 1, 16:

    res,

    Hor. C. 3, 16, 25 et saep.—With dat.:

    Trebellius per avaritiam ac sordes contemptus exercitui invisusque,

    Tac. H. 1, 60.— Comp.:

    quae vox potest esso contemptior, quam Milonis Crotoniatae?

    Cic. Sen. 9, 27; id. Phil. 3, 6, 16; id. Div. 2, 57, 117; Suet. Tib. 13; id. Ter. 2.— Sup.:

    contemptissimorum consulum levitas,

    Cic. Sest. 16, 36; so Quint. 12, 2, 2; Suet. Dom. 15.— Adv.: contemptē ( - temtē), contemptibly, despicably; only in comp. contemptius, Sen. Brev. Vit. 12, 1; Suet. Dom. 11 (but not Tac. H. 3, 47; v. contemptim).

    Lewis & Short latin dictionary > contemno

  • 3 contempno

    con-temno (also contempno; cf. Ritschl Prol. ad Plaut. p. 103), tempsi (-temsi), temptum (-temtum), 3, v. a., to consider a person or thing as unimportant or of small value, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, defy, not to fear, etc. (very freq. in connection with irridere, despicere, non curare, pro nihilo ducere, etc.; opp.: expetere, efferre, timere, metuere, etc.; v. the foll. and cf. aspernor; fre[qacute]. and class. in prose and poetry).
    I.
    In gen.
    A.
    With things as objects:

    quodque ea, quae plerique vehementer expetunt, contemnant et pro nihilo ducant,

    Cic. Off. 1, 9, 28; id. Fin. 3, 9, 29:

    corporis voluptatem contemni et reici oportere,

    id. Off. 1, 30, 106:

    illum exercitum prae Gallicanis legionibus... magno opere contemno,

    id. Cat. 2, 3, 5:

    Romam prae suā Capuā irridebunt atque contemnent,

    id. Agr. 2, 35, 95:

    non usque eo L. Catilina rem publicam despexit atque contempsit, ut, etc.,

    id. Mur. 37, 78; cf. id. Verr. 1, 3, 9:

    quam (virtutem)... reliquā ex collatione facile est conterere atque contemnere,

    in consequence of, id. Tusc. 5, 30, 85:

    Isocrates videtur testimonio Platonis aliorum judicia debere contemnere,

    id. Or. 13, 41:

    magna sunt ea, quae dico: noli haec contemnere (= levia habere),

    esteem lightly, id. Div. in Caecil. 12, 39: nullam rem in me esse quam ille contemnat (= non timeat), nullam in se quam pertimescat, id. ib. 7, 23; cf.

    opp. metuere,

    id. Imp. Pomp. 15, 43:

    neque enim refutanda tantum, quae e contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,

    Quint. 6, 4, 10 Spald.; cf. id. 4, 1, 38 al. (cf. under II.):

    imperium meum,

    Plaut. As. 2, 4, 10:

    tuum consilium,

    Ter. Hec. 1, 2, 15:

    mea dona,

    Lucr. 1, 48:

    murmura ponti,

    id. 3, 1045:

    praeclare res humanas,

    Cic. Fam. 5, 13, 1:

    parva ista,

    Liv. 6, 41, 8:

    laborem bene dicendi,

    Quint. 1, prooem. 14:

    metum jurisjurandi,

    id. 5, 6, 3:

    populi voces,

    Hor. S. 1, 1, 65:

    honores,

    id. ib. 2, 7, 85:

    cantus Apollineos prae se,

    Ov. M. 11, 155:

    Antoni gladios potuit contemnere (Cicero),

    Juv. 10, 123:

    paucitatem in hoste,

    Curt. 3, 3, 28.— Poet.:

    nullas illa suis contemnet fletibus aras,

    neglect, leave unvisited, Prop. 1, 4, 23. —
    (β).
    With inf.:

    non contemnas lippus inungi,

    Hor. Ep. 1, 1, 29; so,

    coronari Olympia,

    id. ib. 1, 1, 50:

    mori,

    Sen. Phoen. 197. —
    (γ).
    Absol.:

    ut irascatur judex... faveat, contemnat,

    Cic. Or. 38, 131; cf. Quint. 9, 1, 23.—
    (δ).
    In part. fut. pass.:

    quae (amplitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus,

    Cic. Tusc. 2, 26, 64:

    documenta in contemnendis animalibus,

    despicable, contemptible, Plin. 8, 29, 43, § 104. —Esp. freq. with a negative:

    (orationes) non contemnendae saneque tolerabiles,

    Cic. Brut. 79, 273; cf. under II.—
    b.
    Poet., of things as subjects, to defy, be safe from, not to fear, to make light of:

    adamantina saxa ictus contemnere sueta,

    Lucr. 2, 448; cf. id. 5, 380; 5, 1216; Tib. 1, 3, 37:

    contemnere ventos, of the island of Delos, because protected from the winds by the surrounding islands,

    Verg. A. 3, 77; cf. id. G. 2, 360:

    contemnunt mediam temeraria lina Charybdim,

    Juv. 5, 102.—
    B.
    With personal objects: a te contemni ac despici ac pro nihilo haberi senatum volunt, Cic. Fragm. ap. Non. p. 436, 27:

    contemni se putant (senes), despici, illudi,

    id. Sen. 18, 65; id. Off. 2, 10, 36:

    omnes istos deridete atque contemnite,

    id. de Or. 3, 14, 54; Sall. H. 1, 41, 24 Dietsch; Liv. 22, 39, 20; Quint. 6, 2, 3:

    contemnere miser,

    Hor. S. 2, 3, 14 et saep. —Se contemnere, to put a small value upon one's self, to have an humble or low opinion of one's self. (opp.:

    sibi satisplacere),

    Plaut. Trin. 2, 2, 41; id. Mil. 4, 6, 21; and inversely: se non contemnere, to have a high regard for or estimate of one's self, Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9:

    nec (Batavi) tributis contemnuntur,

    are humiliated, Tac. G. 29.—
    (β).
    Absol.:

    quae res illis contemnentibus perniciei fuit,

    Nep. Thras. 2, 2.—
    b.
    In part. fut. pass.:

    ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo,

    Cic. Brut. 77, 269; 13, 51; id. Or. 69, 231:

    copiae neque numero neque genere hominum contemnendae,

    Caes. B. C. 3, 110:

    manus,

    i. e. considerable, Suet. Tib. 25.—
    II.
    Esp., to slight, speak contemptuously of, disparage:

    contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,

    Cic. Mur. 7, 15; id. de Or. 1, 17, 75; 3, 16, 59: populi contemnere voces, Sic. Hor. S. 1, 1, 65.—Hence, contemptus ( - temtus), a, um, P. a., despised, despicable, contemptible, vile, abject (class.):

    comtemptus et abjectus homo,

    Cic. Agr. 2, 34, 93:

    contempta ac sordida vita,

    id. Planc. 5, 12:

    a vili contemptoque,

    Quint. 6, 1, 16:

    res,

    Hor. C. 3, 16, 25 et saep.—With dat.:

    Trebellius per avaritiam ac sordes contemptus exercitui invisusque,

    Tac. H. 1, 60.— Comp.:

    quae vox potest esso contemptior, quam Milonis Crotoniatae?

    Cic. Sen. 9, 27; id. Phil. 3, 6, 16; id. Div. 2, 57, 117; Suet. Tib. 13; id. Ter. 2.— Sup.:

    contemptissimorum consulum levitas,

    Cic. Sest. 16, 36; so Quint. 12, 2, 2; Suet. Dom. 15.— Adv.: contemptē ( - temtē), contemptibly, despicably; only in comp. contemptius, Sen. Brev. Vit. 12, 1; Suet. Dom. 11 (but not Tac. H. 3, 47; v. contemptim).

    Lewis & Short latin dictionary > contempno

  • 4 contemte

    con-temno (also contempno; cf. Ritschl Prol. ad Plaut. p. 103), tempsi (-temsi), temptum (-temtum), 3, v. a., to consider a person or thing as unimportant or of small value, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, defy, not to fear, etc. (very freq. in connection with irridere, despicere, non curare, pro nihilo ducere, etc.; opp.: expetere, efferre, timere, metuere, etc.; v. the foll. and cf. aspernor; fre[qacute]. and class. in prose and poetry).
    I.
    In gen.
    A.
    With things as objects:

    quodque ea, quae plerique vehementer expetunt, contemnant et pro nihilo ducant,

    Cic. Off. 1, 9, 28; id. Fin. 3, 9, 29:

    corporis voluptatem contemni et reici oportere,

    id. Off. 1, 30, 106:

    illum exercitum prae Gallicanis legionibus... magno opere contemno,

    id. Cat. 2, 3, 5:

    Romam prae suā Capuā irridebunt atque contemnent,

    id. Agr. 2, 35, 95:

    non usque eo L. Catilina rem publicam despexit atque contempsit, ut, etc.,

    id. Mur. 37, 78; cf. id. Verr. 1, 3, 9:

    quam (virtutem)... reliquā ex collatione facile est conterere atque contemnere,

    in consequence of, id. Tusc. 5, 30, 85:

    Isocrates videtur testimonio Platonis aliorum judicia debere contemnere,

    id. Or. 13, 41:

    magna sunt ea, quae dico: noli haec contemnere (= levia habere),

    esteem lightly, id. Div. in Caecil. 12, 39: nullam rem in me esse quam ille contemnat (= non timeat), nullam in se quam pertimescat, id. ib. 7, 23; cf.

    opp. metuere,

    id. Imp. Pomp. 15, 43:

    neque enim refutanda tantum, quae e contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,

    Quint. 6, 4, 10 Spald.; cf. id. 4, 1, 38 al. (cf. under II.):

    imperium meum,

    Plaut. As. 2, 4, 10:

    tuum consilium,

    Ter. Hec. 1, 2, 15:

    mea dona,

    Lucr. 1, 48:

    murmura ponti,

    id. 3, 1045:

    praeclare res humanas,

    Cic. Fam. 5, 13, 1:

    parva ista,

    Liv. 6, 41, 8:

    laborem bene dicendi,

    Quint. 1, prooem. 14:

    metum jurisjurandi,

    id. 5, 6, 3:

    populi voces,

    Hor. S. 1, 1, 65:

    honores,

    id. ib. 2, 7, 85:

    cantus Apollineos prae se,

    Ov. M. 11, 155:

    Antoni gladios potuit contemnere (Cicero),

    Juv. 10, 123:

    paucitatem in hoste,

    Curt. 3, 3, 28.— Poet.:

    nullas illa suis contemnet fletibus aras,

    neglect, leave unvisited, Prop. 1, 4, 23. —
    (β).
    With inf.:

    non contemnas lippus inungi,

    Hor. Ep. 1, 1, 29; so,

    coronari Olympia,

    id. ib. 1, 1, 50:

    mori,

    Sen. Phoen. 197. —
    (γ).
    Absol.:

    ut irascatur judex... faveat, contemnat,

    Cic. Or. 38, 131; cf. Quint. 9, 1, 23.—
    (δ).
    In part. fut. pass.:

    quae (amplitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus,

    Cic. Tusc. 2, 26, 64:

    documenta in contemnendis animalibus,

    despicable, contemptible, Plin. 8, 29, 43, § 104. —Esp. freq. with a negative:

    (orationes) non contemnendae saneque tolerabiles,

    Cic. Brut. 79, 273; cf. under II.—
    b.
    Poet., of things as subjects, to defy, be safe from, not to fear, to make light of:

    adamantina saxa ictus contemnere sueta,

    Lucr. 2, 448; cf. id. 5, 380; 5, 1216; Tib. 1, 3, 37:

    contemnere ventos, of the island of Delos, because protected from the winds by the surrounding islands,

    Verg. A. 3, 77; cf. id. G. 2, 360:

    contemnunt mediam temeraria lina Charybdim,

    Juv. 5, 102.—
    B.
    With personal objects: a te contemni ac despici ac pro nihilo haberi senatum volunt, Cic. Fragm. ap. Non. p. 436, 27:

    contemni se putant (senes), despici, illudi,

    id. Sen. 18, 65; id. Off. 2, 10, 36:

    omnes istos deridete atque contemnite,

    id. de Or. 3, 14, 54; Sall. H. 1, 41, 24 Dietsch; Liv. 22, 39, 20; Quint. 6, 2, 3:

    contemnere miser,

    Hor. S. 2, 3, 14 et saep. —Se contemnere, to put a small value upon one's self, to have an humble or low opinion of one's self. (opp.:

    sibi satisplacere),

    Plaut. Trin. 2, 2, 41; id. Mil. 4, 6, 21; and inversely: se non contemnere, to have a high regard for or estimate of one's self, Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9:

    nec (Batavi) tributis contemnuntur,

    are humiliated, Tac. G. 29.—
    (β).
    Absol.:

    quae res illis contemnentibus perniciei fuit,

    Nep. Thras. 2, 2.—
    b.
    In part. fut. pass.:

    ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo,

    Cic. Brut. 77, 269; 13, 51; id. Or. 69, 231:

    copiae neque numero neque genere hominum contemnendae,

    Caes. B. C. 3, 110:

    manus,

    i. e. considerable, Suet. Tib. 25.—
    II.
    Esp., to slight, speak contemptuously of, disparage:

    contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,

    Cic. Mur. 7, 15; id. de Or. 1, 17, 75; 3, 16, 59: populi contemnere voces, Sic. Hor. S. 1, 1, 65.—Hence, contemptus ( - temtus), a, um, P. a., despised, despicable, contemptible, vile, abject (class.):

    comtemptus et abjectus homo,

    Cic. Agr. 2, 34, 93:

    contempta ac sordida vita,

    id. Planc. 5, 12:

    a vili contemptoque,

    Quint. 6, 1, 16:

    res,

    Hor. C. 3, 16, 25 et saep.—With dat.:

    Trebellius per avaritiam ac sordes contemptus exercitui invisusque,

    Tac. H. 1, 60.— Comp.:

    quae vox potest esso contemptior, quam Milonis Crotoniatae?

    Cic. Sen. 9, 27; id. Phil. 3, 6, 16; id. Div. 2, 57, 117; Suet. Tib. 13; id. Ter. 2.— Sup.:

    contemptissimorum consulum levitas,

    Cic. Sest. 16, 36; so Quint. 12, 2, 2; Suet. Dom. 15.— Adv.: contemptē ( - temtē), contemptibly, despicably; only in comp. contemptius, Sen. Brev. Vit. 12, 1; Suet. Dom. 11 (but not Tac. H. 3, 47; v. contemptim).

    Lewis & Short latin dictionary > contemte

  • 5 contemtus

    con-temno (also contempno; cf. Ritschl Prol. ad Plaut. p. 103), tempsi (-temsi), temptum (-temtum), 3, v. a., to consider a person or thing as unimportant or of small value, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, defy, not to fear, etc. (very freq. in connection with irridere, despicere, non curare, pro nihilo ducere, etc.; opp.: expetere, efferre, timere, metuere, etc.; v. the foll. and cf. aspernor; fre[qacute]. and class. in prose and poetry).
    I.
    In gen.
    A.
    With things as objects:

    quodque ea, quae plerique vehementer expetunt, contemnant et pro nihilo ducant,

    Cic. Off. 1, 9, 28; id. Fin. 3, 9, 29:

    corporis voluptatem contemni et reici oportere,

    id. Off. 1, 30, 106:

    illum exercitum prae Gallicanis legionibus... magno opere contemno,

    id. Cat. 2, 3, 5:

    Romam prae suā Capuā irridebunt atque contemnent,

    id. Agr. 2, 35, 95:

    non usque eo L. Catilina rem publicam despexit atque contempsit, ut, etc.,

    id. Mur. 37, 78; cf. id. Verr. 1, 3, 9:

    quam (virtutem)... reliquā ex collatione facile est conterere atque contemnere,

    in consequence of, id. Tusc. 5, 30, 85:

    Isocrates videtur testimonio Platonis aliorum judicia debere contemnere,

    id. Or. 13, 41:

    magna sunt ea, quae dico: noli haec contemnere (= levia habere),

    esteem lightly, id. Div. in Caecil. 12, 39: nullam rem in me esse quam ille contemnat (= non timeat), nullam in se quam pertimescat, id. ib. 7, 23; cf.

    opp. metuere,

    id. Imp. Pomp. 15, 43:

    neque enim refutanda tantum, quae e contrario dicuntur, sed contemnenda, elevanda, ridenda sunt,

    Quint. 6, 4, 10 Spald.; cf. id. 4, 1, 38 al. (cf. under II.):

    imperium meum,

    Plaut. As. 2, 4, 10:

    tuum consilium,

    Ter. Hec. 1, 2, 15:

    mea dona,

    Lucr. 1, 48:

    murmura ponti,

    id. 3, 1045:

    praeclare res humanas,

    Cic. Fam. 5, 13, 1:

    parva ista,

    Liv. 6, 41, 8:

    laborem bene dicendi,

    Quint. 1, prooem. 14:

    metum jurisjurandi,

    id. 5, 6, 3:

    populi voces,

    Hor. S. 1, 1, 65:

    honores,

    id. ib. 2, 7, 85:

    cantus Apollineos prae se,

    Ov. M. 11, 155:

    Antoni gladios potuit contemnere (Cicero),

    Juv. 10, 123:

    paucitatem in hoste,

    Curt. 3, 3, 28.— Poet.:

    nullas illa suis contemnet fletibus aras,

    neglect, leave unvisited, Prop. 1, 4, 23. —
    (β).
    With inf.:

    non contemnas lippus inungi,

    Hor. Ep. 1, 1, 29; so,

    coronari Olympia,

    id. ib. 1, 1, 50:

    mori,

    Sen. Phoen. 197. —
    (γ).
    Absol.:

    ut irascatur judex... faveat, contemnat,

    Cic. Or. 38, 131; cf. Quint. 9, 1, 23.—
    (δ).
    In part. fut. pass.:

    quae (amplitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus,

    Cic. Tusc. 2, 26, 64:

    documenta in contemnendis animalibus,

    despicable, contemptible, Plin. 8, 29, 43, § 104. —Esp. freq. with a negative:

    (orationes) non contemnendae saneque tolerabiles,

    Cic. Brut. 79, 273; cf. under II.—
    b.
    Poet., of things as subjects, to defy, be safe from, not to fear, to make light of:

    adamantina saxa ictus contemnere sueta,

    Lucr. 2, 448; cf. id. 5, 380; 5, 1216; Tib. 1, 3, 37:

    contemnere ventos, of the island of Delos, because protected from the winds by the surrounding islands,

    Verg. A. 3, 77; cf. id. G. 2, 360:

    contemnunt mediam temeraria lina Charybdim,

    Juv. 5, 102.—
    B.
    With personal objects: a te contemni ac despici ac pro nihilo haberi senatum volunt, Cic. Fragm. ap. Non. p. 436, 27:

    contemni se putant (senes), despici, illudi,

    id. Sen. 18, 65; id. Off. 2, 10, 36:

    omnes istos deridete atque contemnite,

    id. de Or. 3, 14, 54; Sall. H. 1, 41, 24 Dietsch; Liv. 22, 39, 20; Quint. 6, 2, 3:

    contemnere miser,

    Hor. S. 2, 3, 14 et saep. —Se contemnere, to put a small value upon one's self, to have an humble or low opinion of one's self. (opp.:

    sibi satisplacere),

    Plaut. Trin. 2, 2, 41; id. Mil. 4, 6, 21; and inversely: se non contemnere, to have a high regard for or estimate of one's self, Cic. Att. 12, 21, 5; id. Phil. 13, 7, 15; Liv. 4, 35, 9:

    nec (Batavi) tributis contemnuntur,

    are humiliated, Tac. G. 29.—
    (β).
    Absol.:

    quae res illis contemnentibus perniciei fuit,

    Nep. Thras. 2, 2.—
    b.
    In part. fut. pass.:

    ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo,

    Cic. Brut. 77, 269; 13, 51; id. Or. 69, 231:

    copiae neque numero neque genere hominum contemnendae,

    Caes. B. C. 3, 110:

    manus,

    i. e. considerable, Suet. Tib. 25.—
    II.
    Esp., to slight, speak contemptuously of, disparage:

    contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,

    Cic. Mur. 7, 15; id. de Or. 1, 17, 75; 3, 16, 59: populi contemnere voces, Sic. Hor. S. 1, 1, 65.—Hence, contemptus ( - temtus), a, um, P. a., despised, despicable, contemptible, vile, abject (class.):

    comtemptus et abjectus homo,

    Cic. Agr. 2, 34, 93:

    contempta ac sordida vita,

    id. Planc. 5, 12:

    a vili contemptoque,

    Quint. 6, 1, 16:

    res,

    Hor. C. 3, 16, 25 et saep.—With dat.:

    Trebellius per avaritiam ac sordes contemptus exercitui invisusque,

    Tac. H. 1, 60.— Comp.:

    quae vox potest esso contemptior, quam Milonis Crotoniatae?

    Cic. Sen. 9, 27; id. Phil. 3, 6, 16; id. Div. 2, 57, 117; Suet. Tib. 13; id. Ter. 2.— Sup.:

    contemptissimorum consulum levitas,

    Cic. Sest. 16, 36; so Quint. 12, 2, 2; Suet. Dom. 15.— Adv.: contemptē ( - temtē), contemptibly, despicably; only in comp. contemptius, Sen. Brev. Vit. 12, 1; Suet. Dom. 11 (but not Tac. H. 3, 47; v. contemptim).

    Lewis & Short latin dictionary > contemtus

См. также в других словарях:

  • Reality television — This article is about the genre of TV shows. For the European channel once called Reality TV , see Zone Reality. Reality television is a genre of television programming that presents purportedly unscripted dramatic or humorous situations,… …   Wikipedia

  • a|sham´ed|ness — a|shamed «uh SHAYMD», adjective. 1. feeling shame; disturbed or uncomfortable because one has done something wrong, improper, or silly; feeling embarrassed or disgraced: » I was ashamed when I cried at the movies. The poor girl was ashamed of her …   Useful english dictionary

  • a|sham´ed|ly — a|shamed «uh SHAYMD», adjective. 1. feeling shame; disturbed or uncomfortable because one has done something wrong, improper, or silly; feeling embarrassed or disgraced: » I was ashamed when I cried at the movies. The poor girl was ashamed of her …   Useful english dictionary

  • a|shamed — «uh SHAYMD», adjective. 1. feeling shame; disturbed or uncomfortable because one has done something wrong, improper, or silly; feeling embarrassed or disgraced: » I was ashamed when I cried at the movies. The poor girl was ashamed of her ragged… …   Useful english dictionary

  • List of Disney's Aladdin characters — The following are fictional characters from Disney s Aladdin franchise. Contents 1 Aladdin 1.1 Aladdin 1.2 Jasmine 1.3 Genie …   Wikipedia

  • List of Coronation Street characters (2011) — Coronation Street characters 1960 1961 1962 1963 1964 …   Wikipedia

  • Bratz: The Movie — Theatrical release poster Directed by Sean McNamara Produced by …   Wikipedia

  • Mohamed Bouazizi — محمد البوعزيزي Born Mohamed Bouazizi 29 March 1984(1984 03 29) Sidi Bouzid, Tunisia Died 4 January 2011(2011 01 04) (aged 26) Ben Arous, Tunisia Resting place …   Wikipedia

  • Warlock (1959 film) — Infobox Film name = Warlock caption = 1959 movie poster director = Edward Dmytryk producer = Edward Dmytryk writer = Robert Alan Aurthur based on the novel by Oakley Hall starring = Richard Widmark Henry Fonda Anthony Quinn Dorothy Malone Dolores …   Wikipedia

  • Tulpa — Part of a series on Tibetan Buddhism …   Wikipedia

  • Running Scared (film) — Infobox Film name = Running Scared image size = caption = Theatrical poster director = Peter Hyams producer = David Foster Lawrence Turman writer = Gary DeVore Jimmy Huston narrator = starring = Billy Crystal Gregory Hines Jimmy Smits music = Udi …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»